İstatistiklere göre , evli çiftlerin neredeyse% 50’si boşandı. Birçoğunda, ilişkilerinin yetişkinlerden daha az kopmadığı durumlarda acı çeken küçük çocukları vardır. Çocuk bilinçli yaşına ulaşmamış olsa bile, böylesine ciddi bir değişim ruhunu büyük ölçüde etkileyebilir.

kampuskod , bu tür trajedileri tecrübe etmenin ne kadar zor olduğunu biliyor ve çocuğun ruhunda huzuru ve sessizliği sağlamaya yardımcı olacak birkaç ipucunu okuyucularla paylaşıyor.

1. Çocuğa suçlu olmadığını söyle.

Boşanma ile rahatsız olan çocuklarda, dünya resmi değişir. Bu noktaya kadar, etrafındaki her şeyin kendilerine odaklandığına inanıyorlardı. Şimdi kişisel isteklerinden bağımsız olarak meydana gelen şeylerin olduğunun farkına varıyorlar. Çocuğun coşkusu için bu korkunç bir darbe.

Yetişkinler bile bu hissi bilir: sevilen biri ayrıldığında, bunun için kendimizi sık sık suçlarız. Aynı şey çocuklar için de geçerli. Özellikle de duyguları açıkça göstermiyorlarsa dikkatli olmalısınız. Ağlar, çığlık atar ve küfrederlerse, endişelenecek bir şey yoktur: bu yeterli bir tepkidir. Ve eğer sessiz ve ilgisizlerse, çocuğun ayrılmanın nedeni olmadığı konusunda ikna edici bir konuşma gereklidir .

2. Yeni hayatınızın nasıl kurulacağını bize anlatın

İstisnasız tüm çocuklar cidden endişeli, çünkü boşanma yaşamlarındaki ilk radikal değişiklik. Bu bakımdan, genellikle dışarıdan aptal görünen sorular var:

• Babamı görebilecek miyim?
• Peki kedimiz kiminle yaşayacak?
• Eğer hareket edersek, hangi okula gideceğim?

Bir çocuk için bunlar barış ve uykuyu ortadan kaldırabilen büyük problemlerdir . Bu tür sorular sorarak, durumu kontrol altına almaya ve sakinleşmeye çalışır. Bu nedenle, onlara saldırganlık olmadan ve daha da iyisi – ayrıntılı olarak cevap vermek gerekir – bu konuda bir konuşmayı bağımsız olarak başlatmak ve yeni yaşamınızın nasıl düzenleneceğini ayrıntılı olarak açıklamak gerekir.

3. Ayrılma nedenini büyük ölçüde açıklayın

Her durumda, ebeveynler gerekir çocuğa boşluğu nedenini açıklamak güç, ve konuyu bulabilirsiniz. Böyle bir konuşmanın asıl amacı, ailenin genç üyelerinin duygularının anlaşıldığını ve yaklaşmakta olan zorlukların üstesinden gelmelerine yardımcı olmak için her şeyin yapılacağını göstermektir.

Eşit bir temel üzerinde konuşmanız gerekiyor, gülmemelisiniz veya dikkatsiz şeyler atmamalısınız: “Bunlar yetişkinlerin işleri, anlamıyor olacaksınız.” Belki bir konuşma yeterli olmaz, bir kereden fazla çaba sarf etmek ve çocuğu yeniden etkilemek gerekecek, somut şeylerin mola sebebi olduğu ve kendisinin değil.

4. Gerekirse 7/24 birlikte olun

Genelde, yaklaşmakta olan boşanma hakkında henüz yeni bilgilendirilmiş bir çocuk, psikolojik anlamda geçici olarak bozulur. O  olabilirDöndüğünde nereye gittiğini etek annesine debriyaj kontrol etmeye çalışın ve üç-yıl-olarak davranırlar. Yalnız bırakılırsa ağlayabilir. Benzer koşullar altında, tatil yapmak en iyisidir.

Bu davranış her iki ebeveyni de kaybetme korkusundan kaynaklanır: eğer annem babamı sevmeyi bıraktıysa, beni sevmesini ne engellerdi? Yetişkinlerin görevi çocuğu hala sevildiği ve kimsenin onu terk etmeyeceği konusunda ikna etmektir. Bu durumda kelimelere pek inanmaz, her şeyi eylemlerle kanıtlamak daha iyidir: birlikte vakit geçirmek, uzun süre konuşmak.

5. gerçeği gizleme

Bu durum , kalan ebeveynin kendisi bir mola vermek için fazla acı çekiyorsa gerçekleşir . Bunun hakkında düşünmek bile istemiyordu, neler olduğunu unutmuş gibiydi. Sonuç olarak, bu konuda konuşmaya yönelik tüm girişimler düşmancadır. Bu durumda, çocuk genellikle daddog veya casus hikayeleri anlatarak aldatılır.

Bu durumdaki çocuk dışarıdan görünmese bile sürekli stres altındadır. Bu durum başka sorunlara yol açabilir: itaatsizlik, izolasyon, utangaçlık.

6. Durumu kabul etmek istemeyin

Bazen ebeveynler kişisel ihtiyaçlarını arka plana koyar: arkadaşlarıyla iletişim kurmayı bırakır, sağlıklarına özen gösterir, profesyonelce gelişir ve kişisel yaşamları görmezden gelirler. Bu gibi bastırılmış ihtiyaçlar kötü bir ruh hali içinde ve kendileri ve başkaları üzerinde aşırı talepler halinde ortaya çıkacaktır.

Genellikle böyle bir durumda bir kadındır. Sık sık, çabaları için çocuktan bir “ödül” talep etmeye başlar: mutlu görünmek zorundadır ve sorun yaşamaya, saldırganlık göstermeye ve hatta memnuniyetsiz görünmeye mecbur değildir. Bu vakalardaki psikologlar , ailenin genç üyelerinin durumu kabul etmesini gerektirmeyen her durumda kendi hayatlarını almalarını önerir .

7. manipüle etmeyin

Ailenin imhasından dolayı suçluluk yalnızca çocukların değil yetişkinlerin de karakteristik özelliğidir. Sağlıklı bir tepki boşanmadaki rollerinin farkındalığı ve kabulüdür. Sağlıksız ve sık rastlanan bir tepki kendini alevlendirmektir. İkinci durumda, ebeveyn, çoğunlukla çocuk üzerine atmaya çalıştığı dayanılmaz bir sorumluluk yükünü omuzlar.

Şöyle konuşuyor: “Babamın kalmasını istiyor musun? söyle, o da “olur dalma çocuk otchanie: olurlarsa olsunlar istenebilir ne kadar, babasının halen gitti. Bu durumda sorumluluk, babanın kalması için yeterince yalvarmadığı iddia edilen bebeğin omuzlarına resmen düşecektir. Anne psikolojik olarak daha kolay olacak.

8. Koalisyonlar kurmayın

Ayrılmadaki tipik davranış – sendikaların oluşumu. Anne, çocuğu babasına ve kayınvalidesine, babasını anneye ve kayınvalidesine karşı kurar. Bebeğin ruhunda neler olduğunu bir düşünün. Boşanmada kendisi için hayati olan yetişkinlerin psikolojik yardımına güvenemez. Yalnız hissediyor ve akrabalar arasındaki çatışmaları çözmeye çalışmak için enerji harcıyor.

Ayrıca, her iki ebeveyni sevmek her insanın kutsal hakkıdır. Bunu önleyerek , ters etki elde edebilirsiniz . Sevgi gizli ve güçlü olacak ve böyle bir koalisyonun başlatıcısı bir burnuyla kalacak: bunun için duygular büyük şüphe altına alınacak.

9. Kendi stresinizi kaldırın

Zihinsel aşırı yükler, sık sık duygudurum dalgalanmalarına ve başkalarının davranışlarının yanlış değerlendirilmesine yol açar. Örneğin, bebek çok yavaş giyer ve normal bir durumda bunu yapmasa da, anne ona bağırabilir.

Çocuk, ayrılan bir ebeveyne şiddetle benzeyince, durum daha da kötüleşebilir. Eğer anne eski eşinden nefret duyuyorsa, o zaman çocuklara boğulabilir – bazen bilinçli, bazen değil. Bu durumda psikologlara stresi azaltmak ve olumsuz duyguları bastırmak için zararsız yollar bulmaları önerilir .

ikramiye

Klişeleri unutmayınız  . Birçokları için boşanmış kadın, toplumda evli olandan daha düşük bir konuma sahiptir. Aynısı çocukları için de geçerlidir. Açık ihmal bebeğin akranları tarafından ifade edilebilir. Bu durumda, alaya nasıl cevap vereceğini bilmesi gerekiyor.

Önerilmesi gereken ana düşünce şudur: yaşadığı ebeveynlerin kimler aile dışında hiç kimseyle ilgilenmediğini. Tüm suçluların doğrudan ve duygusal olmayan bir şekilde cevap vermeleri daha iyidir: “Her iki ebeveyim var”. Bu, saldırganın alay etme fırsatını mahrum bırakacaktır.

Siz veya akrabalarınız benzer bir duruma düştüyse, çocukların boşanmaya nasıl tepki verdiklerini ve ebeveynlerin bununla nasıl başa çıktığını yorumlarda bizimle paylaşın.