Başkasının çocuğu yaramazlık yaparsa nasıl tepki verilir?
Birçok yetişkin, huzursuz bir çocuk, uçağın sandalyenin arkasını tekmelerse, başka bir kız kızını anaokulunda sallarsa ve züppe bir sınıf arkadaşı oğluna huzur vermezse ne yapacağını bilemez. Birisi müdahale etmemeyi tercih ediyor (“Onların anlamasını sağla”)
Kampsukod orta bir temel buldu: işte diğer çocukların kaba veya saldırgan davranışlarıyla karşı karşıya kalırsanız nasıl davranmanız gerektiğini söyleyen kurallar.
Kural 1: Sessiz kalabiliyorsanız, sessiz kalın
Çocukların kaçması, bağırması ve ses çıkarmasından memnun değilseniz, aynı zamanda izin verilebilecek bir yerdesiniz: oyun alanında veya parkta, ebeveynlere veya çocuklara yorum yapma hakkınız yoktur . Daha sessiz olduğu yere taşınmak ya da sizi rahatsız eden yerleri ziyaret etmemek daha iyidir.
Ayrıca, başka bir çocuktan size ulaşımda bir yer vermesini veya oyun alanında bir salınım bırakmasını talep edemezsiniz, çünkü uzun bekleme süresi. Yapılabilecek en fazla şey nazikçe sormaktır, fakat çocuğunuzu başka bir mesleğe dağıtabilirsiniz. Evet, bu kez salıncakta sallanmak mümkün olmayabilir, ancak yalnızca ebeveynleri çocuklara davranış kurallarını öğretebilir .
Kural 2: Çocuğun ebeveyni ile başlayın.
Bir çocuk sosyal normları ihlal ederse: diğer çocukları yener, bir bankı kırar, sinemaya sandalyenin arkasını vurur, tükürür, taş atar, balkondan su bombaları atar vb., Ebeveynlerine dönmelisiniz .
“I-mesajlar” ı kullanın (“Endişeleniyorum”, “Endişeleniyorum”). Sakince ve kibarca konuşun, çünkü amacınız birisini suçlamak değil, birlikte çalışmak ve sorunu birlikte çözmek . Uygun cümlelere örnekler: “Müdahale edebilir misiniz?”, “Sensiz başa çıkamayız.”
Kural 3: Bir başkasının çocuğuna saygıyla konuşun
Ebeveynlerin araya girmeyi reddettiği veya çocuğun yanında olmadığı durumlarda, onunla konuşmanız gerekir. Onunla bir yetişkinle aynı şekilde iletişim kurun: onu azarlamanıza veya davranışını değerlendirmenize gerek yok(“Sadece kötü kızlar kavga eder”). Ancak davranışının sizi veya çocuğunuzu rahatsız ettiğini veya sosyal normları ihlal ettiğini söyleme hakkına sahipsiniz (“Lütfen gürültü yapmayı bırakın, başkalarının filmi izlemesini önler”).
Çocuğunuza karşı sert ve yüksek bir saldırganlık gösterin, gözlerindeki suçluya bakın: “Kendimin kızım / oğlumla böyle davranmasına izin vermem!” Baştan çıkarıcıyı azarlamak için. Kuralların nasıl belirleneceği ve pazarlık yapılacağına örnek olarak daha iyi gösterin. Kabul etmek mümkün olmadıysa, ayrılmak daha iyidir: kendini yalnızca saldırgan bir çocuktan uzaklaştırabilirsin . Başkalarının çocuklarına dokunmak imkansız: bu yasal bir sorumluluk gerektirebilir.
Kural 4: Düzenli saldırganlık veya tacizden bahsediyorsanız, kararlı davranın
İstismarcının çocuğunuzla aynı grup veya sınıfta olduğu ve çatışmadan kaçınmanın mümkün olmadığı durumlarda, çocuğunuzu korumak için ayağa kalkmaktan çekinmeyin. İstismarcının ebeveynine yapılan itirazda yardımcı olmuyorsa, devam edin: öğretmene veya sınıf öğretmenine başvurun , yönetmene hitaben bir ifade yazın . Anaokulunuzdaki / okulunuzdaki zorlu öğrencilerle neler olduğunu öğrenin. Genellikle, bu tür sorular okul yönetim kurulunda dağıtılır ve sonuç olarak, böyle bir çocuk bir psikoloğa, sosyal bir pedagoga veya bir tıbbi-psikolojik komisyona yönlendirilebilir. Bilmeniz gereken en önemli şey: kendi çocuklarınızın güvenliği ve psikolojik rahatlığı için mücadele etme hakkınız var .
Ağır vakalarda, başkasının çocuğu yaralanmanıza neden olduğunda, acil servise gönderebilir ve mahkemeye gidebilirsiniz . 14 yaşına kadar ebeveynler çocuktan, 14 yaşından itibaren ise davranışlarından kendisi sorumludur.
Sonunda, psikolog Olga Yurkovskaya’nın tartışmalı görüşünü çocuk saldırganlığına getirmek istiyoruz. Onun içinde blogda , ona nasıl anlattı oğlu morarma başka bir çocuk ısırmak . “Burada, elbette, birileri beni kınayacak, ancak bu ebeveynlerin ve öğretmenin onu etkileyemediği bir durumda çömeldim, dürüstçe bu küçük gözlerin içine baktım ve şöyle dedi:“ Oğluma tekrar dokunursanız , Bu pense alıp tüm dişlerinizi dışarı çekeceğim, böylece ısırmaya hiçbir şey kalmaz. ” Diğer çocuklar, hala ondan biraz ısırdı, benim – hayır. İlk kez geldi. Oğlumu savundum, küçük çocuk için açık ve anlaşılır bir sınır belirledim; çocuğumun ısırılmaması: Hakaret etmesine izin vermeyeceğim. Ve bunun psikolojik bir travma olması gerektiğini düşünmüyorum – bu sonuçların normal bir uyarısı. ”
