İstanbul’u Dinliyorum

”İstanbul’u Dinliyorum 
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı; 
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor 
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda 
Sucuların hiç durmayan çıngırakları; 
İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı. 

İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı; 
Kuşlar geçiyor derken 
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık;
Ağlar çekiliyor dalyanlarda; 
Bir kadının suya değiyor ayakları; 
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı. 

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Serin serin Kapalıçarşı, 
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa 
Güvercin dolu avlular, 
Çekiç sesleri geliyor doklardan
Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları; 
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı 
Başında eski alemlerin sarhoşluğu, 
Loş kayıkhaneleriyle bir yalı
Dinmiş lodosların uğultusu içinde. 
İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı. 

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı; 
Bir yosma geçiyor kaldırımdan. 
Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
Bir şey düşüyor elinden yere; 
Bir gül olmalı.
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı. 

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde. 
Alnın sıcak mı, değil mi bilmiyorum; 
Dudakların ıslak mı değil mi, bilmiyorum 
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
İstanbul’u dinliyorum.”

Orhan Veli Kanık

Bir Gün Sabah Sabah

”Ver elini Haydarpaşa demişiz,
Vapur rıhtımdadır pırıl pırıl,
Hava hafiften soğuk,
Deniz katran ve balık kokulu
Köprüden kayıkla geçmişim karşıya,
Bir nefeste çıkmışım bizim yokuşu…
Bir gün sabah sabah kapıyı vursam,
-Kim o? dersin uykulu sesinle içerden.
Saçların dağınıktır, mahmursundur.
Kim bilir ne güzel görünürsün sevgilim,
Bir gün sabah vakti kapıyı çalsam,
Uykudan uyandırsam seni,
Ki daha sisler kalkmamıştır Haliç’ten.
Fabrika düdükleri ötmededir.”

Turgut Uyar

Denizin Kentini Yaktım

‘Denizin kentini yaktım 
Vızıldayıp duran kafamın ortasında 
Denizin kentini yaktım 
Hurma şırıltılarıyla 

Denizin kentini yaktım 
Beni çocukluğumdan koparan 
Denizin kentini yaktım 
Bir kent kadın kabuklarından 

Denizin kentini yaktım 
Miras kalmış bir alevle 
Denizin kentini yaktım 
Veli ağaçlarla kalbi atan mermerle 

Tanrıyı anarak kalbi atan 
Cami sütunları boğdu 
Sararmış gözyaşlarıyla 
Kararmış denizin kentini 

İstanbul ey sevgili şehir 
Dön dön karadan gelen sesime 
Son veren zaman yatırında 
Denizden getirilen biçimine.”

Sezai Karakoç

Köprüde Sabah

Gece, yavaşça siyah mantosunu sürükler
Vapurlar, şimdi suya bırakılmış kütükler,
Ufuk, banyo edilen bir fotoğraf camıdır…

Dağlar dudaklarını boyar pembe bir tüyle
Köprüde fersiz gözler açılır üzüntüyle:
Sabah, ıstırap çeken kalplerin akşamıdır…

Kollarını gererken iş bekleyen bir sandal,
İlk ışıklar açılır esmer sularda dal dal;
Rüya görür kıyılar bir uyanık uykuda…

Gecenin bir mehtabı andırırken sonları,
Gemi fenerlerinin ziyadan bastonları
Kaybolur ağır ağır kurşunileşen suda…

Paslı mızraklar gibi uyuklayan direkler
Bir gün yapacakları muhayyel cengi bekler,
Uçuşur beyaz deniz kuşları alay alay…

Buruşuk bir deriyi andırır titreyen su,
İner merdivenlerden ilk vapurun yolcusu,
Uyandırır ihtiyar köprüyü bir tramvay…

Sabahattin Ali

Gözlerin İstanbul Oluyor Birden

Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,
Bir güzellik doğuyor yüreğime şiirden.
Martılar konuyor omuzlarıma,
Gözlerin İstanbul oluyor birden.

Akşamlardan, gecelerden, senden uzağım
Şiirlerim rüzgardır uzak dağlardan esen
Durgun sular gibi azalacağım
Bir gün, birdenbire çıkıp gelmesen.

Şarkılarla geleceksin, duygulu, ince
Yalnız gözlerime bak diyeceksin.
Ellerim usulca ellerine değince
Kaybolup gideceksin

Yavuz Bülent Bakiler

İstanbulTemalıŞiirler,İstanbulKonuluŞiirler,İstanbulŞiirleri,GözlerinİstanbulOluyorBirden,YavuzBülentBakiler,KöprüdeSabah,SabahattinAli,DenizinKentiniYaktım,SezaiKarakoç,BirGünSabahSabah,TurgutUyar,OrhanVeliKanık,İstanbuluDinliyorum

İstanbul Destanı

İstanbul deyince aklıma martı gelir
Yarısı gümüş, yarısı köpük
Yarısı balık yarısı kuş
İstanbul deyince aklıma bir masal gelir
Bir varmış, bir yokmuş
İstanbul deyince aklıma Gülcemal gelir
Anadolu’da toprak damlı bir evde
Gülcemal üstüne türküler söylenir
Süt akar cümle musluklarından
Direklerinde güller tomurcuklanır
Anadolu’da toprak damlı bir evde çocukluğum
Gülcemalle gider İstanbul’a
Gülcemalle gelir
İstanbul deyince aklıma
Bir sepet kınalı yapıncak gelir

Bedri Rahmi Eyüpoğlu

İstanbul Dedim De Seni Hatırladım

İşte İstanbul
yorgun şehir
işte canından bezmiş boğaz vapurları
kederli tramvaylar
ve Galata Köprüsü’nden
telaşlı insanlar geçmektedir
bir gizli sevinç mahzun gözbebeklerimde
eriyen bir sükun kaldırımlarda adım adım
işte İstanbul
İstanbul dedim de seni hatırladım.

Balıkçı tepsilerinde gümüş balıkları
tekir,barbunya,canım uskumru,levrek
işte İstanbul
kulaklarımda bir derin uğultu
hiç bitmeyecek
karşıda kızkulesi
gözleri yaşlı bir kadın gibi
ve minareler çaresizliğimizi haykırmakta Allah’a
caddelerinde başım dönüyordu
gecelerinde ağladım
İstanbul,o büyük şehir
o mahzun şehir
İstanbul dedim de seni hatırladım.

Boğaz içinden bir vapur geçer
benim aklımdan senin gözlerin geçiyordu
-Bebek, dediler indim
nereye baksam denizdi
mavi mavi bir hüzündü ayaklarımın altında
işte İstanbul
Haliç,
Çiçek Pasajı,
Beyoğlu…
Beyoğlu’nun daracık sokaklarında seni aradım.
İçim ürpertilerle dolu, amansız korkularla
İstanbul dedim de seni hatırladım.

Ümit Yaşar Oğuzcan

İstanbul

Seni görüyorum yine İstanbul
Gözlerimle kucaklar gibi uzaktan
Minare minare, ev ev,
Yol, meydan.
Geliyor Boğaziçi’nden doğru
Bir iskeleden kalkan vapurun sesi,
Mavi sular üstünde yine
Bembeyaz Kızkulesi.
Bir yanda, serin sabahlarla beraber,
Doğduğum kıyılar: Beşiktaşım.
Baktıkça hep, semt semt, yer yer,
Beş yaşım, on beş yaşım, ah yirmi yaşım!
Durmuş bir tepende okuduğum mektep,
Askerlik ettiğim kışladır ötesi.
Bir gün bir kızını benim eden
Evlendirme dairesi.
Benim de sayılmaz mı oralar?
Elimi tutar gibi iki yanımdan,
Babamın yattığı Küçüksu,
Anamın toprağı Eyüpsultan.
Önümde, açık kollarıyla Boğaz,
Çengelköy’den aktarma Rumelihisarı.
İstanbul, İstanbul’um benim.

Ziya Osman Saba

Olmak İsterdim

Şu anda İstanbul’da olmak isterdim.
Mihrabat Korusu’nun dar yollarında seninle
Yan yana, yana yana yürümek…
Bir de martıların kanatlarından seyretmek İstanbul’u.

Bir de sen olacaktın yanımda adamım.
Bakarken Çamlıca’dan mehtaba,
Dinleyecektik en güzel aşk şarkılarını.
Ve ben senin gözlerinde kaybolurken,

Seni seviyorum diye haykıracaktım Marmara’ya

Şimdi yanımdasın belki ama,
Ne Mihrabat Korusu’nun dar yollarında,
Seninle yan yana, yana yana
Yürüyebildik…

Ne de bakabildik Çamlıca’dan mehtaba
Ne de dinleyebildik en güzel aşk şarkılarını
Sadece kaybolabildim gözlerinde ama
Seni seviyorum diye haykıramadım Marmara’ya…

Özdemir Asaf

Canım İstanbul

Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekân aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.

İstanbul benim canım;
Vatanim da vatanım…
İstanbul,
İstanbul…

Tarihin gözleri var, surlarda delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik…
Bulutta şaha kalkmış Fatih’ten kalma kır at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat…
Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakısta o mana: Öleceğiz ne çare…
Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karaca Ahmet…

O manayı bul da bul!
İlle İstanbul’da bul!
İstanbul,
İstanbul…

Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca’da, yerdedir göklerin derinliği.
Oynak sular yalının alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.
Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar…
Bir ses, bilemem tambur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir katibi mi…

Kadını keskin bıçak,
Taze kan gibi sıcak.
İstanbul,
İstanbul…

Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!
Yedi renk, yedi sesten şayisiz belirişler…
Eyüp öksüz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgâr, uçan eteklerden sorumlu.
Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hâlâ çığlıklar gelir Topkapı sarayından.
Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar…

Gecesi sümbül kokan
Türkçe’si bülbül kokan,
İstanbul,
İstanbul…

Necip Fazıl Kısakürek

Bir Başka Tepeden

Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça, gönül tahtıma keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.

Nice revnaklı şehirler görülür dünyada,
Lakin efsunlu güzellikleri sensin yaratan.
Yaşamıştır derim, en hoş ve uzun rü’yada
Sende çok yıl yaşayan, sende ölen, sende yatan.

Yahya Kemal Beyatlı

Ceviz Ağacı

Başım köpük köpük bulut,
içim dışım deniz,
ben bir ceviz ağacıyım Gülhane parkında,
budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane parkında,
Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.
Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril.
Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var,
Yüz bin elle dokunurum sana, Istanbul’a.
Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım.
Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul’u.
Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane parkında,
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında…

Nazım Hikmet Ran

İstanbulŞiirleri,İstanbulKonuluŞiirler,İstanbulTemalıŞiirler,İstanbulŞiirleriOku,NazımHikmet,CevizAğacı,YahyaKemalBeyatlı,BirBaşkaTepeden,NecipFazıl,Canımİstanbul,ÖzdemirAsaf,Olmakİsterdim,ZiyaOsmanSaba,İstanbul,BedriRahmiEyüpoğlu,İstanbulDestanı,ÜmitYaşarOğuzcan,İstanbulDedimdeSeniHatırladım

İstanbul Avrupa yakasında Boğazı kıyısındaki Emirgan semtinde yer alan Emirgan Parkı ve Korusu, İstanbul’un en güzel ve sık ziyaret edilen parkları arasında başta geliyor. Boğaza nazır huzurlu bir ortamda yeşillikler içerisindeki koru, özellikle hafta sonu kahvaltı, yeme içme ve dinlence için ideal yerler arasında.

Emirgan Parkında neler var?

Emirgan park kendi içerisinde birçok şey barındırmaktadır.

• 19’uncu yüzyıldan kalma tarihi köşklerde üç restoran ve kafe bulunuyor,
• Çeşitli çam, şemsiye çamı, selvi, köknar, söğüt ve ıhlamur ağaçları,
• Güzel bir göl,
• Koşu ve yürüyüş parkurları,
• Çocuk oyun alanları,
• Mükemmel fotoğraf çekme noktaları,
• Piknik alanları,
• Boğaz’ın güzel manzarasına sahip teraslar.

Hafta içi ve hafta sonu Emirgan Korusu’nun kafelerinde harika bir kahvaltı yapabilirsiniz.

Parkın güzel bahçelerinde ve yürüyüş parkurlarında gezinebilir. Ve ayrıca Boğaz manzarası eşliğinde parkın güzel manzarasının keyfini çıkarabilirsiniz.

İstanbul’un kalabalığından kaçmak istiyorsanız Emirgan Parkı tam size göre. Muhteşem doğa manzaraları size heryerde eşlik edicektir.

Ziyaret Saatleri ve Giriş Ücreti

Emirgan Parkı ve Korusu haftanın her günü her saat ziyarete açık.

Emirgan Korusu’na giriş ücretsiz.

Otopark için 10 TL civarı bir ücret ödeniyor.

kaynak: _coelestis_

MyCryptoWallet’ın piyasaya sürdüğü myCryptoCard ile müşterilerin, Avustralya’nın resmi uluslararası ödeme sistemi olan EFTPOS’un geçerli olduğu her yerde kripto para birimi ile ödeme yapabileceği belirtilirken, ATM’den para çekme işlemlerinde de müşterilerin çektiği para miktarı myCryptoWallet platformundaki hesaplarından düşülüyor.

Diğer kripto para birimleri kartlarından farklı olarak myCrptoCard yalnızca Bitcoin ile sınırlı kalmıyor ve müşterilerine Bitcoin’in yanında Ethereum, Ripple, Litecoin ve Power Ledger ile de işlem yapma olanağı sunuyor.
myCryptoWallet’ın platformuna yakın zamanda 50 yeni kripto para birimi eklemeyi planladığı belirtilirken, şirketin CEO’su Jaryd Koenigsmann myCryptoCard’ın kripto para birimleri adaptasyonunda bir dönüm noktası olduğunu söyledi:

“Kripto para birimlerini günlük hayatın bir parçası haline getirme kapsamında büyük bir adım atıyoruz. Kartlar, müşterilere nerede veya ne zaman olursa olsun, kripto para birimlerini yasal paraya çevirme zahmetine katlanmadan işlem yapma olanağı sunuyor.”

Peki, sizin bu konuda düşünceleriniz nedir? Sizce kripto para kartları hayatımıza girmeyi başarabilecek mi?, Düşüncelerinizi aşağıdaki yorumlardan paylaşabilirsiniz.