Çocuklar ev işleri yapmaları gerekmediğinde, yaşam becerilerinden yoksun yetişkinler haline gelirler.Günlük yaşam becerilerini kazanmak yaşamın ilerleyen zamanlarında oluşturacağı sorunlardan tutun,sağlam bir karakterin inşasında dahi önemli bir meseledir.
Aşırı müsamaha araştırma projesinde çocukken aşırı hoşgörülen yetişkinlerin en sık şikayeti, “Ev işleri yapmak zorunda değildim.” oldu. Diğer yetişkinlerin hepsinin nasıl yapacaklarını bilmeleri gereken şeyleri nasıl bilmedikleri için utandıklarını söylediler. Yemek pişirmek, yemek için alışveriş yapmak, giyime bakmak, çamaşır yıkamak, evlerini temizlemek, arabalarının bakımını yapmak, çek defterlerini dengelemek gibi yaşam becerilerini nasıl yapacaklarını bilmediklerinden şikayet ettiler.porno film
“Neden ev işleri yapmıyorsun?” diye sorulduğunda cevaplar farklıydı.
“Ev işlerini yapmak için çok fazla faaliyet içindeyim. Zamanım yok. “
“Ebeveynlerin bana yaptıracak zamanı yok.”
“Yapacak hiçbir ev işi yok.”
“Ev işleri yapmaktan hoşlanmıyorum.”
Bu durumların her birine kaymak kolay olacaktır. Aşırı hoşgörü bir ebeveynin iyi kalpli olmasından kaynaklanır, ancak başa çıkma becerisi olarak başlayan şey, genellikle bir alışkanlık haline gelir.
Bir Ebeveyn Ne Yapmalı? Kendinizi Bağışlayın ve Harekete Geçin
Çocuklar, “Ev işlerini yapamayacak kadar çok faaliyet içindeyim” dediler. Faaliyetleri listeleyin. Hangileri önemli yaşam becerilerini içerir? Kırk yaşında hangileri bir fark oluşturmaz? Neyi azaltacağınıza karar veriyor musunuz yoksa çocuğunuz mu seçiyor? Çocuğunuz direnecek mi? Muhtemelen. Bazı çocuklar tıslama nöbetleri dener ve diğerleri rahatlamış davranır. Çocuğunuzun katıldığı etkinliklerin sayısı gerçekten sizin kararınızdır.
Çocuklar, “Ebeveynlerin bana yaptıracak zamanı yok” dedi. Çocuklarımız olduğunda, onları büyütmek için zaman ayırma sözleşmesini satın aldık. Her zaman kolay değildir. Bir baba, çocuklarıyla birlikte ev işleri yapmak için egzersiz saatlerini evde olacak şekilde değiştirdi. Bir anne zaman kazanmak için komiteden istifa etti. Bir baba spor izlemeyi kesti. Hatta bir çift işe gidip gelme sürelerini kısaltmak için taşındı. Sert mi? Evet. Ama yaptılar. Çocuklar şikayet mi etti? Evet. Ama ebeveynler ebeveynlerdi. Ve daha çok çocuk ev işlerini yaptı.
Çocuklar, “Yapacak hiçbir ev işi yok” dediler. Apartman dairesinde oturan bir aile, temizlik hizmetlerini yarı yarıya azalttı. Bir baba arabasını araba yıkamadan almayı bıraktı ve çocuk yıkama bölümüne yolladı. Doktor, çocuğunuzu her gün belirli iyileştirici egzersizler yaparak denetlemeniz gerektiğini söyleseydi, zaman bulursunuz. Günlük işleri önleyici ilaç olarak düşünün.
Çocuklar, “Ev işleri yapmayı sevmiyorum” dedi. Yani? Çocuğunuzu mutlu etmek sizin işiniz değil. Mutlu olmayı öğrenmek ona kalmıştır ve ev işleri konusunda bunu yapmazsa, bu onun kararıdır. Sizin değil. Önemli yaşam becerilerini öğrendiğinden emin olun ve hiçbir yerde çocukların ev işlerini yapmaktan hoşlanmaları gerektiğinin yazılı olmadığını unutmayın.
“Ev işlerinin sadece bir yük olduğunu mu düşünüyordunuz? Öyle değil! Bunlar, yaşam becerilerinin kamusal ortamda öğretilmesinin son derece önemli bir yoludur. Çocuklar günlük yaşam becerilerini, iş becerilerini, bireysel ve grup ilişkileri becerilerini ve birçok beceriyi öğrenirlerı, onları güvende tutun. Kendilerine ailenin önemli ve katkıda bulunan üyeleri olarak saygı duymayı öğrenirler. Ev işleri, karakterin ve güvenin inşa edildiği temeldir. Bunlar, bir çocuğun yetkinlik duygusunu inşa ettiği, değerlerle birbirine yapıştırılmış yapı parçalarıdır ve dolayısıyla onun kimliğini oluşturmaya katkı sağlar. Beceriler öğretilmeli ve öğrenilmelidir. Doğuştan değiller ama onlara olan ihtiyaç var. ” (Clarke ve diğerleri 2014)
Kaynak: 1
ÇocukEğitimi,ÇocukveHoşgörü,ÇocukveSorumluluk,GünlükEvİşleriveÇocuk,ÇocuklardaYaşamBecerisi
