Otuz Beş Yaş Şiiri-Cahit Sıtkı Tarancı

0
182
Otuz Beş Yaş Şiiri-Cahit Sıtkı Tarancı
Otuz Beş Yaş Şiiri-Cahit Sıtkı Tarancı

4 Ekim 1910 yılında Diyarbakır’da doğan Cahit Sıtkı Tarancı, Galatasaray Lisesi’nden mezun olmuştur. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne bir süre devam etse de daha sonra Ankara Yüksek Ticaret Okulu’nu bitirmiştir.

Sümerbank’ta memur olarak çalışmışan şair ,1939 yılında Paris Radyosu’nda Türkçe yayınlar yapmıştır. 2. Dünya Savaşı başladıktan sonra ülkeye dönmüştür. Türkiye’de Çalışma Bakanlığı’nda bir süre görev yapmıştır.

Cahit Sıtkı, şiir yazmanın hayatının en büyük amacı haline gelişini, “Sanat, şiir benim için bir teselli vesilesi, bir kurtuluş kapısıdır… Ona dört elle sarılmaklığım tabii bir neticedir. Tutunduğum yegane dal…” sözleriyle anlatmıştır.

Otuz Beş Yaş Şiiri-Cahit Sıtkı Tarancı
Otuz Beş Yaş Şiiri-Cahit Sıtkı Tarancı

Cahit Sıtkı Tarancı şiirlerini Otuz Beş Yaş adlı kitabında toplamıştır. Bu kitabı sayesinde şiir yarışmasında birinci olmuştur.

Cahit Sıtkı Tarancı genç yaşında kısmi felç geçirerek konuşma yetisini kaybetmiştir. 12 Ekim 1956 yılında Viyana’da tedavi gördüğü hastanede hayatını kaybetmiştir.

Hayatını kaybettiğinde “yolun yarısı” dediği 35 yaşını henüz 11 yıl geçirmiş olan şairin cenazesi Ankara’da Cebeci Asri Mezarlığı’na defnedilmiştir.

Otuz Beş Yaş Şiiri-Cahit Sıtkı Tarancı
Otuz Beş Yaş Şiiri-Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.

Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız,
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız.

Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?

Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.

Cahit Sıtkı Tarancı


Cahit Sıtkı Tarancı Şiirleri,Otuz Beş Yaş Şiiri,35Yaş Şiiri,Cahit Sıtkı Tarancı 35Yaş Şiiri

CEVAP VER

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz